Παχυσαρκία και σκελετικό σύστημα

Τα στατιστικά δεδομένα είναι αμείλικτα. Η παχυσαρκία συνοδεύεται από εκφυλιστικές αλλοιώσεις, δηλαδή αρθρίτιδες, οι οποίες αφορούν κυρίως τα γόνατα, αλλά και τα ισχία και τους ώμους, δηλαδή τις μεγάλες αρθρώσεις. Η επίδραση αυτή δεν είναι μόνο μηχανική λόγω του υπερβολικού βάρους, αλλά και ιστική. Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι το λίπος δρα σαν ενδοκρινές όργανο παράγοντας ουσίες που αποδομούν τον χόνδρο και υποβοηθούν στη δημιουργία οστεοφύτων. Με την πάροδο του χρόνου αυτό οδηγεί σε περιορισμό και πόνο στις κινήσεις και δυσχέρεια βάδισης.

Γράφει ο
Ιωάννης Η. Βλάχος
Ορθοπαιδικός, Δ/ντης Ορθοπαιδικής Κλινικής του ΜΗΤΕΡΑ

Στη σπονδυλική στήλη το υπερβάλλον βάρος δεν σχετίζεται με την πρόκληση δισκοπάθειας (δισκοκήλης). Όμως, οδηγεί σε εκφύλιση των μεσοσπονδύλιων δίσκων και ανάπτυξη οστεοφύτων, τα οποία τελικώς προκαλούν στένωση του νωτιαίου σωλήνα, περιορισμό και πόνο στην κίνηση της σπονδυλικής στήλης και δυσχέρεια βάδισης. Αντικρουόμενες είναι οι απόψεις εάν η παχυσαρκία προστατεύει ή επιτείνει την πρόκληση οστεοπόρωσης στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση.

Στη χειρουργική ορθοπεδική πράξη η παχυσαρκία αποτελεί πρόβλημα και για τον χειρουργό και για τον ή την ασθενή διότι καθιστά δυσκολότερη κάθε χειρουργική επέμβαση. Δυσχεραίνει την αναισθησία, αυξάνει την διάχυτη αιμορραγία, τους κινδύνους μετεγχειρητικών επιπλοκών όπως οι φλεγμονές του τραύματος, η εν τω βάθει θρομβοφλεβίτις, οι πνευμονικές εμβολές και τελικά σημαντικά τη νοσηρότητα και τη θνηότητα.