Καρδιαγγειακά νοσήματα στην παχυσαρκία

Γράφει ο
Νίκος Ιωακειμίδης
Καρδιολόγος, Επιμελητής Α΄ Καρδιολογικής Κλινικής του ΜΗΤΕΡΑ

H παχυσαρκία είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα υγείας παγκοσμίως. Στον γενικό πληθυσμό είναι γνωστό ότι η παχυσαρκία συσχετίζεται με αρκετές παθήσεις του καρδιαγγειακού συστήματος, όπως είναι η αρτηριακή υπέρταση, ο σακχαρώδης διαβήτης, η στεφανιαία νόσος, η καρδιακή ανεπάρκεια και η κολπική μαρμαρυγή.

Ωστόσο, παρά τις γνωστές επιπτώσεις της παχυσαρκίας στο καρδιαγγειακό σύστημα και τη συσχέτιση που έχει με αρκετούς γνωστούς παράγοντες κινδύνου, πρόσφατα δεδομένα έχουν αναδείξει καινούργιους «παθοφυσιολογικούς τύπους» αυτής της συσχέτισης, όπως η «μεταβολικά υγιής παχυσαρκία», το «παράδοξο της παχυσαρκίας» και η «προστατευτική εναπόθεση υποδόριου λίπους», που έχουν οδηγήσει σε μια εκτενή συζήτηση για τη σημαντική ετερογένεια της νόσου και τους διαφορετικούς τρόπους επίδρασης της παχυσαρκίας στην έκβαση αυτών των ασθενών.

Είναι σημαντικό ότι με την αναζήτηση του φαινοτύπου των ασθενών με Çμεταβολικά υγιή παχυσαρκίαÈ καθίσταται εφικτή η πρόληψη της εμφάνισης μιας επόμενης γενιάς ατόμων που θα γίνουν παχύσαρκοι.

Ακόμα ένας προβληματισμός που υπάρχει αφορά τον περισσότερο χρησιμοποιούμενο δείκτη για να ορίσουμε την παχυσαρκία, τον δείκτη μάζας σώματος, και τη δυσκολία που έχει να διακρίνει τη μάζα λίπους από τη μυϊκή μάζα. Πρόσφατες επιδημιολογικές μελέτες και μελέτες στις οποίες εξετάστηκαν παράμετροι του μεταβολισμού έχουν χρησιμοποιήσει άλλους δείκτες, όπως τον λόγο περιφέρειας μέσης-ισχίου, την περιφέρεια της μέσης και παραμέτρους κοιλιακού λίπους και έκτοπης εναπόθεσης λίπους με τη βοήθεια απεικονιστικών τεχνικών (υπολογιστική ή μαγνητική τομογραφία).

Επιπλέον, νεότερα δεδομένα αναδεικνύουν τη σημασία της καρδιοαναπνευστικής υγείας, της μάζας και της μυϊκής ισχύος των σκελετικών μυών των ασθενών με παχυσαρκία ως χρήσιμων παραμέτρων με σημαντική προβλεπτική ικανότητα για καρδιαγγειακά συμβάματα, ανεξαρτήτως του βαθμού εναπόθεσης λίπους. H φυσική άσκηση και η σωστή διατροφή θα πρέπει να έχουν ως στόχο την αύξηση της ελεύθερης λίπους μάζας παράλληλα με τη μείωση των εναποθέσεων έκτοπου λίπους και τη διατήρηση αυτών των μεταβολών με το πέρασμα του χρόνου.